Verkeerde bus
Eenentwintigste blog op mijn kanaal Fabikant
Woensdagnamiddag ging ik met de bus naar huis van de kunst. Ik
had al stress doordat ik mijn gsm niet bij had. Ik ging eigenlijk illegaal op
de bus zitten zonder buzzypas en paspoort. Ik had geld meegekregen van Saar om dat
aan de buschauffeur te geven. Ik pak normaal bus 62 en die rijdt met mij naar
Sint-Margriete. Maar doordat ik het niet goed zag met dat mondmasker en mijn
bril was aangedampt pakte ik de verkeerde bus naar Gent Sint Pieters!!! Het was
bus 67 waarop ik zat. Het was een vriendelijke buschauffeur omdat ik het geld niet
moest betalen. Ik kon het geld niet bezorgen aan de buschauffeur door de
coronamaatregelen. Ik heb nu een gratis busrit gehad.
Normaal rijd de bus 1 keer over het AZ ALMA maar nu reed hij
er 2 keer over en dat vond ik al raar. Ik moest eigenlijk vragen aan de
buschauffeur wat zijn eindbestemming was. Ik durfde het niet te vragen omdat ik
bang was van de reactie van de buschauffeur. Ik had een complete black-out.
Opeens zat ik in Lievegem. Ik zag alle bushokjes passeren. En ik zei tegen
mezelf: ‘ ’t is niet goed’.
Omdat ik geleerd heb om te blijven zitten, ben ik blijven zitten
tot in Gent-Sint-Pieters. Dan heb ik gezegd aan Willem, de buschauffeur, dat ik
naar Sint-Margriete moest. Hij zei dat hij dat niet kende. Hij wou mij naar
Eeklo terugvoeren, omdat ik hoofdpijn had ben ik in Gent gebleven.
Willem had doorgekregen dat ik vermist werd. Hij herkende
mij aan mijn rode jas. Doordat Willem zag aan mij zat ik stress had en dat ik
bleef rechtstaan, wist hij dat ik Fabian was. Ik zei telkens hoe ik heette om
er zeker van te zijn dat ze wisten wie ik was. Ik moest plassen dus ging ik
naar het gratis toilet in het station. De verkeerspolitie had mij in de gaten
en vroeg mij:’ hoe heet jij?’ Ik zei dan Fabian Van Steenberghe. De
verkeerspolitie vroeg toen aan mij:’ wat wil je drinken?’ Ik kreeg een deca
koffie. Dacht eerst dat ze gingen zeggen dat ze dat niet hadden. Maar ze kwamen
er toch mee. Ik heb dan die koffie gratis gekregen. Ik vertelde mijn verhaal
van mijn ziekte. Ze wisten dat gelukkig al door mijn ma die bij de politie in
Eeklo mij was gaan aangeven. Het waren vriendelijke agenten.
Dan kwamen de blauwe mannetjes op mij af. Die waren heel
vriendelijk. Dan heb ik in de combi gezeten naar het politiekantoor. Ik had al
schrik doordat ik de nacht tegemoet reed. Ik wist niet hoe lang de bussen
rijden. In het politiekantoor heb ik terug mijn verhaal gedaan. Daarna heb ik
gewacht op mijn ouders. Zij hadden dezelfde koffiezet als mij, een Senseo. Ik
vertelde dat ik ook nog een Nespresso had. Ik was in totaal 3 uur vermist. Het
waren 3 zenuwslopende uren. Ik kreeg ook nog een watertje. Ik wou alleen maar
naar huis om mijn serie verder te kijken. Ik had ook veel honger. Rond 20 uur
werd ik opgehaald door mijn ouders. Ze vonden het raar dat ik wegbleef. Zij
hebben gelukkig de politie verwittigd die mij dan als vermist opgaf waardoor ze
mij gevonden hebben.
Het was een rare avond. Om te horen dat je vermist bent, dat
doet toch wat met een mens. Gelukkig waren er heel veel mensen die mij zochten.
Ik was erg gestresseerd door dat hele voorval. De volgende keer vraag ik eerst
naar waar de bus rijdt en kijk ik goed naar het getal.
Vriendelijke groeten
Fabikant
Tot de volgende blog op mijn blog kanaal !
Reacties
Een reactie posten