Verkeerde bus

                          Eenentwintigste blog op mijn kanaal Fabikant

   Verkeerde bus

Woensdagnamiddag ging ik met de bus naar huis van de kunst. Ik had al stress doordat ik mijn gsm niet bij had. Ik ging eigenlijk illegaal op de bus zitten zonder buzzypas en paspoort. Ik had geld meegekregen van Saar om dat aan de buschauffeur te geven. Ik pak normaal bus 62 en die rijdt met mij naar Sint-Margriete. Maar doordat ik het niet goed zag met dat mondmasker en mijn bril was aangedampt pakte ik de verkeerde bus naar Gent Sint Pieters!!! Het was bus 67 waarop ik zat. Het was een vriendelijke buschauffeur omdat ik het geld niet moest betalen. Ik kon het geld niet bezorgen aan de buschauffeur door de coronamaatregelen. Ik heb nu een gratis busrit gehad.

Normaal rijd de bus 1 keer over het AZ ALMA maar nu reed hij er 2 keer over en dat vond ik al raar. Ik moest eigenlijk vragen aan de buschauffeur wat zijn eindbestemming was. Ik durfde het niet te vragen omdat ik bang was van de reactie van de buschauffeur. Ik had een complete black-out. Opeens zat ik in Lievegem. Ik zag alle bushokjes passeren. En ik zei tegen mezelf: ‘ ’t is niet goed’.

Omdat ik geleerd heb om te blijven zitten, ben ik blijven zitten tot in Gent-Sint-Pieters. Dan heb ik gezegd aan Willem, de buschauffeur, dat ik naar Sint-Margriete moest. Hij zei dat hij dat niet kende. Hij wou mij naar Eeklo terugvoeren, omdat ik hoofdpijn had ben ik in Gent gebleven.

Willem had doorgekregen dat ik vermist werd. Hij herkende mij aan mijn rode jas. Doordat Willem zag aan mij zat ik stress had en dat ik bleef rechtstaan, wist hij dat ik Fabian was. Ik zei telkens hoe ik heette om er zeker van te zijn dat ze wisten wie ik was. Ik moest plassen dus ging ik naar het gratis toilet in het station. De verkeerspolitie had mij in de gaten en vroeg mij:’ hoe heet jij?’ Ik zei dan Fabian Van Steenberghe. De verkeerspolitie vroeg toen aan mij:’ wat wil je drinken?’ Ik kreeg een deca koffie. Dacht eerst dat ze gingen zeggen dat ze dat niet hadden. Maar ze kwamen er toch mee. Ik heb dan die koffie gratis gekregen. Ik vertelde mijn verhaal van mijn ziekte. Ze wisten dat gelukkig al door mijn ma die bij de politie in Eeklo mij was gaan aangeven. Het waren vriendelijke agenten.

Dan kwamen de blauwe mannetjes op mij af. Die waren heel vriendelijk. Dan heb ik in de combi gezeten naar het politiekantoor. Ik had al schrik doordat ik de nacht tegemoet reed. Ik wist niet hoe lang de bussen rijden. In het politiekantoor heb ik terug mijn verhaal gedaan. Daarna heb ik gewacht op mijn ouders. Zij hadden dezelfde koffiezet als mij, een Senseo. Ik vertelde dat ik ook nog een Nespresso had. Ik was in totaal 3 uur vermist. Het waren 3 zenuwslopende uren. Ik kreeg ook nog een watertje. Ik wou alleen maar naar huis om mijn serie verder te kijken. Ik had ook veel honger. Rond 20 uur werd ik opgehaald door mijn ouders. Ze vonden het raar dat ik wegbleef. Zij hebben gelukkig de politie verwittigd die mij dan als vermist opgaf waardoor ze mij gevonden hebben.

Het was een rare avond. Om te horen dat je vermist bent, dat doet toch wat met een mens. Gelukkig waren er heel veel mensen die mij zochten. Ik was erg gestresseerd door dat hele voorval. De volgende keer vraag ik eerst naar waar de bus rijdt en kijk ik goed naar het getal. 

Vriendelijke groeten 

 Fabikant 

Tot de volgende blog op mijn blog kanaal !

Reacties

Populaire posts van deze blog

De MEGA mier

Je nam je frac

Verjaardagsmaartblog