Drukke UZ week
Negenentwintigste blog op mijn kanaal Fabikant
Ik ben drie keer naar het UZ van Gent geweest. Dinsdag moest
ik om 9 uur bij professor Hemelsoet zijn voor onderzoeken. Normaal gezien moest
ik een keer per jaar naar die professor gaan maar wegens spierpijn moest ik nu
twee keer erbij gaan. Dokter Hemelsoet is neuroloog. Als we er waren moest ik
mij eerst aanmelden, dan moest ik aan het onthaal wachten tot ze mijn cijfer
afriepen. Dan moest ik mijn naam en geboortedatum opgeven en kreeg ik stickers
voor de dokter. Eerst moest ik naar de bloedafname voor mijn bloed te laten
trekken. En van dokter Hemelsoet moest ik dat nog eens laten doen. Dan moest ik
naar de wachtzaal van de dokter en ging ik binnen als het mijn beurt was. Eerst
had ik een gesprek met de dokter en daarna moest ik op onderzoek bij diezelfde
dokter. Nadien moest ik voor een tweede
keer bloed gaan laten trekken bij dezelfde bloedafname. Rond 12 uur gingen ik
en mijn ma een broodje eten bij de school van mijn broer, bij het Kask. Rond twee uur moest ik bij mijn nieuwe kine
zijn, Wouter.
Woensdag moest ik bij professor Kerre zijn op verdieping 4 rond 9 uur. Zij is mijn hematoloog. Marcel was mee voor mij te steunen. Ik moest zien dat ik mijn paspoort meehad. Als we er waren moest ik mij eerst aanmelden, dan moest ik aan het onthaal wachten tot ze mijn cijfer afriepen. Dan moest ik mijn naam en geboortedatum opgeven en kreeg ik stickers voor de dokter voor de tweede maal deze week. Dan moest ik naar de wachtzaal van de dokter en ging ik binnen als het mijn beurt was. Eerst had ik een gesprek met de dokter. Professor Kerre was afgeleid door Marcel, haar dag was goed begonnen. Ze noemde hem kaboutertje doordat hij zo klein was. Daarna onderzocht ze mij. In het winkeltje van het UZ van Gent hebben we ook nog een ballon gekocht voor Marcel maar we waren daar eigenlijk voor mij. In het naar huis rijden verloren we die ballon haast door de wind en daarna ben ik naar de kunst gereden met de bus.
Vrijdag voormiddag moest ik weeral in het UZ van Gent zijn voor mijn botscan. Als we er waren moest ik mij eerst aanmelden, dan moest ik aan het onthaal wachten tot ze mijn cijfer afriepen. Dan moest ik mijn naam en geboortedatum opgeven en kreeg ik stickers voor de dokter voor de derde maal deze week. Dan moest ik naar de wachtzaal gaan en wachten. Daar kreeg ik een inspuiting door een vriendelijke verpleegster. Dat was een radioactieve contrastvloeistof waardoor ik niet in contact mocht komen met baby’s.
We gingen tijdens het wachten naar de Albert Hein in Gent. Daar heb ik een koude koffie gekocht en hebben we boodschappen gedaan. Tijdens dat we naar de auto gingen was ik mijn koude koffie aan het schudden en deed ik hem open maar mijn ma had dat niet gezien en deed schudde hem nog eens. Daardoor was het allemaal op haar. Dan gingen we naar de Makro maar daar was niets interessant voor mij. We hadden honger en kochten iets bij de Mc Donalds in Eke. Daar kochten we een CBO menu en achteraf een koffie.
Dan gingen we terug naar het UZ van Gent voor de verdere botscan. Eerst moest ik plassen maar ik vond het toilet niet omdat ik de blok niet kende. Dan moest ik onder de botscan. Er kwam een botte verpleegster om mij voor mij onder die botscan te leggen. Ik moest mij uitkleden en geen magnetische voorwerpen meenemen. Ik wachtte in het hokje tot het mijn beurt was. Ik moest op een harde plank liggen. Ik had geen dekentje mee voor op die harde plank te leggen en er was geen muziek. Het was een saaie boel want ik moest ongeveer 3 kwartier stilliggen. Als de botscan gedaan was mocht ik mij terug aankleden. Op 20 mei hebben ze de resultaten. En dan was ik moe en reden we naar huis.
Ik ben blij dat ik van de ene week vanaf ben en ben content
dat ik dit allemaal nog kan en mag doen. Op naar een nieuwe drukke week!
Vriendelijke groetjes
Fabikant
Tot de volgende blog op mijn blog kanaal !
Chapeau voor je wilskracht, Fabian ! Groetjes, Eddy uit Tongeren
BeantwoordenVerwijderenMerci voor de reactie en wilskracht blijf ik zeker hebben.
Verwijderen